Gedurende zes maanden lang was de woonkamer een lege ruimte, een persoonlijke balzaal.
Uiteraard was al het houtwerk en de muren al geschilderd, en de gordijnen van de vorige bewoners had ik omgenaaid naar vouwgordijnen.
Je kreeg hierdoor al een aardige indruk op hoe het zou gaan worden. Blij en uitnodigend. Deze twee woorden waren belangrijk voor mij, en wat ik wilde creëren. Door het hele huis, maar vooral de woonkamer. In tegenstelling tot ons oude huis, waar ik speelde met licht en kleur om de woonkamer ruimtelijk te doen ogen, ondanks de hoeveelheid spullen die er in stond, wilde ik slechts één kleur gebruiken in onze nieuwe woonkamer. En ik wilde geel. Maar geen helder, in je gezicht soort van geel. Ik wilde een vuile kleur geel. Met een tint groen en druppel zwart om er een geel van te maken dat een beetje verlegen was. Zo een die op een bankje zit tijdens een schooldans, en zich gedraagt als een muurbloempje, maar in werkelijkheid de ster van de avond is. Dat soort geel..
Zowel Ramon als de verfmixer-man waren geschokt toen hij de deksel van de latex emmer omhoog trok om ons de opgegeven kleur te laten zien. Het was precies wat ik in gedachten had. “En u gebruikt deze kleur in de woonkamer?” Vroeg de verfmixer-man vol ongeloof. “Weet u het zeker?”
Ramon controleerde mijn gezichtsuitdrukking om te zien of ik echt zo enthousiast was over de kleur. “Yep” , antwoorden we simultaan, en Ramon vervolgde: “Ze is huisschilder van beroep. Als er iemand is met een gevoel voor kleur, dan is zij het wel.” Ik glimlachte naar hem en gaf hem een kus.
Ik wilde dat het trappenhuis zou opvallen. Ik stelde me een Art Deco behang voor, die goed zou passen bij de gele kleur op de muren, en met een grafisch ontwerp dat zou overeenkomen met mijn Art Deco element dat ik had geschilderd boven de schuifdeuren.
Het behang dat ik vond, was waaaaaay boven budget. En het zou eeuwig duren om het geld dat nodig was bij elkaar te sparen, zoals Ramon lief voorstelde als ik het echt zo graag zou willen hebben. Want als het aan Ramon lag…. “Geen haar op mijn hoofd die ook maar enigszins er aan denkt zoveel geld te betalen voor behang. Kan me niet schelen dat het handgemaakt is met rijk gepigmenteerde verf inplaats van inkt. Zijn ze nou helemaal van de pot geruk?” Ik pruilde mijn mond. Ik zou het geld hebben gespaard als ik slechts twee rollen nodig had gehad. Maar ik had er meer dan twee nodig…. veel meer. Ik zocht naar alternatieven, maar vond niets dat er zelfs maar een beetje op leek. Het enige wat restte was dus om het Art Deco patroon zelf te schilderen. Wat ik dus maar ging doen…
We kochten een eiken vloer tweedehands. Vervolgens moesten we elke plank door de schaaf machine halen om de oude laklaag te verwijderen, en daarna grondig te schuren.
Toen we op het punt stonden om de eikenvloer te leggen, ontdekten we dat we lang niet zoveel hout hadden als gezegd, toen we het kochten.
We moesten een oplossing vinden om de eikenvloer aan te vullen met een ander soort hout. Ramon had een geweldig idee,
en toen we onze hoofden bij elkaar staken, werd het zelfs de meest prachtige oplossing ooit.
Het zou nooit zo’n exclusieve vloer zijn geworden als dat hij nu is, als we genoeg hout hadden zoals beloofd.. Dus zowaar dankbaar voor oneerlijke mensen..
Ik liet Ramon een aantal ontwerpen zien voor een tv-muur/meubel. Hij maakte een tekening met de juiste maten voor waar het zou moeten komen, en hij bouwde precies wat ik in gedachten had.
We zijn zo’n dynamisch duo.
Hij zette de boekenkast weer in elkaar, en maakte het stuk muur dat er tussen zat, een deel van de boekenkast.
Dat extra stukje boekenkast is een plek waar ik kunstwerken die ik krijg van kinderen, kan exposeren.
Mijn bureau is ook gekocht bij een tweedehands winkel. Zwaar beschadigd, dus met wat afdingen was hij spotgoedkoop. Ik schilderde het, en versierde een Alice in Wonderland op het deurtje.
De schouw voor onze “openhaard” was weer gerepareerd, want het was beschadigd toen we het uit ons oude huis sloopten. Het was een project dat ik ooit begon, omdat ik zou gaan studeren voor Meesterschilder. Ik gebruikte een marmer techniek. Helaas heb ik nooit de kans gekregen om de opleiding af te ronden, omdat ik toen ziek werd. We wilden de schouw niet achterlaten in ons oude huis, dus we gaven het een mooie plek in ons nieuwe huis.
Samen met een familie erfstuk van vrienden van ons, die ik gerestaureerd en gedecoreerd heb,
is het uitgegroeid tot een knusse plek om te zitten, waar we kunnen genieten van een glas whisky en luisteren naar vintage lp’s met klassieke muziek.
Ik hou gewoon van hoe alles op zijn plaats is. Alles past omdat het op maat gemaakt is. En elk meubelstuk dat we al hadden, komt nu eindelijk goed zijn recht, alsof we het altijd al de bedoeling was voor dit huis.
Nog geen commentaren